Znacząca liczba węzłów chłonnych zlokalizowanych w okolicy szyi (dochodząca nawet do 300) sprawia, iż nie zawsze można jednoznacznie wskazać powód ich powiększenia/pobudzenia. W zdecydowanej większości przypadków wyjaśnieniem są toczące się w okolicy procesy zapalne (np. infekcje górnych dróg oddechowych, zmiany próchnicze zębów).
W praktyce endokrynologicznej częstą przyczyną powiększenia węzłów chłonnych (szczególnie w okolicy dolnych biegunów płatów tarczycy) jest autoimmunologiczne zapalenie gruczołu tarczowego. W określonych sytuacjach konieczne bywa wykluczenie schorzeń nowotworowych: białaczki, chłoniaków, zmian przerzutowych (w tym m.in. raka tarczycy).
Okresowo zdarza się także potrzeba różnicowania pomiędzy powiększonym węzłem chłonnym a gruczolakiem przytarczyc. Wątpliwości zwykle rozstrzygają dodatkowe badania (laboratoryjne, scyntygraficzne).